Yarın devamını da yazarım dememin üzerinden nerdeyse 3 hafta geçmiş olarak, kolonoskpi ile ilgili ikinci ve şimdilik son yazıyı yazıyorum :)
Bir önceki yazıda anlatılan hazırlık işlemlerini yaptıysanız en zor kısmı geçmişsiniz demektir. Bundan sonrası büyük ölçüde doktorunuza güvenle kolayca geçilecek aşama. Öncelikle size arkası açık bir önlük veriyorlar. Ilk sefer için ve hatta popoları fazlaca kıymetli erkeklerimiz için biraz gergin bir durum o biliyorum. Örneğin ben bir tanesinde narkozdan "popomu örtün, popomu örtün" diyerek uyanmıştım. İşin komiği, o dönemler doktorumun asistanıyla birlikteydim ve o etrafımda olduğu için mi yoksa genel bir etrafa güvensizlikle mi popomun açık olmasından bu kadar korktuğum konusu uzun süre gündemimizde kalmıştı. Aslında işin gerçeği popom açık değildi ve ben sadece kafamda kuruyordum :) o yüzden kafanızda ne olacağıyla ilgili hiçbir şey kurmayın derim. Doktorunuz, hemşireniz, hasta bakıcınız yeterince popo görüyordur bence. Hatta öyle ki, bir tane daha görmemek için bile sizin her tarafınızın kapalı olduğundan emin olmak istiyorlardır.
Her merkezde farklı uygulanıyor olabilir ama genel olarak sahne şu: Sedyeye yatırıldınız, damar yolu açılarak ilaç hazırlığınız yapıldı. Yan yatıyorsunuz, ilacı vermeye başlıyorum diyor hemşire ve KÜT! :) verilen ilaç dozuna göre ara ara karnınızın içinde bir şeyin gezdiğini hayal meyal hissedebilirsiniz. Ben yalnızca ilk kolonoskopimi düşük dozla olduğum için, göbek deliğimin iç kısmında gaz sancısından hallice bir ağrıyı hatırlıyorum. Zaman zaman da gözümü açıp, ekranda bağırsaklarımın görüntüsünü gördüğümü. Ama diyorum ya, bence en güzeli doktorla konuşup, tamamen uyutulmayı talep etmek.
İşlem bittiğinde uyandırma odasında bir süre dinleniyorsunuz. Tek başınıza bir anda kalkmaya çalışmayın, başınız dönecek. Yine kendimden örnek vermem gerekirse, ben artık kolonoskpiye bile tek başıma gidiyorum. Ilacın dozu ne kadar yüksek olursa olsun, ne kadar sürede toparlanacağımı ve ayağa kalkabileceğimi kestirebiliyorum. Ama bence paşa paşa bir yakınınızda gidin, sizi kaldırsın, taşısın ve eve götürüp uyutsun.
Son birkaç kolonoskopimde uyanırken karnımda müthiş bir ağrı hissediyorum. Bunun nedeni, bağırsak içinde ilerlerken yapışıklıkları açmak için havayla şişirerek ilerlenmesi ve her ne kadar aspire denilen havayı boşaltma işlemi yapılmış olsa da kalan havanın canımı yakıyor olması. Benimki gibi karın içi yapışıklığınız yoksa, ki çok yaygın bir durum değil, bu kadar ağrı hissetmeyeceksiniz. Hissediyorsanız da dert etmeyin, pırtlayın geçer :)
İşlemden çıkışta günlerin açlığıyla ne yesem diye hayaller kuruyor olacaksınız. Hatta o an bu hayalleri kurmak yerine, günlerdir yaptığınız 'Kolonoskopiden çıkınca yiyeceklerim' konulu listeden yemek seçiyor olacaksınız. Ama beni dinlerseniz, hafif bir çorbadan başka ilk 1-2 saat bir şey yemeyin. Uzun süreli açlık grevlerinde ya da Ramazan oruçlarında tavsiye edildiği üzere, hafif bir şeylerle başlayıp mideyi yormadan açmak. Ilk kolonoskopimde yaptığım gibi, çıkar çıkmaz KFC'nin extreme menüsüne dalarsanız, bir daha hayatınız boyunca KFC yemek istemezsiniz. Eh bir yandan iyi oldu tabii ki ama ben yine zor yoldan öğrenmeyi seçtim.
Eğer sıkıntılı bir durumunuz varsa kolonoskopi esnasında bağırsak içinden örnekler alınır ve 15 gün içinde pataloji raporunuz hazırlanır. Bağırsak içi hissizdir ve siz hiçbir şey hissetmezsiniz. Kolonoskopi raporunuz da doktorunuzun yoğunluğuna göre 2-3 gün içinde hazır olur, siz de bu tecrübeyi bir daha düşünmemek üzere unutursunuz. :)
Bir süredir bloğunuzu sık kullanılanlar listeme alıp 'Yazının devamı ne zaman gelecek?'diye soruyordum. Nihayet yazının devamı geldi. :)) Kolonoskopi sırasında bahsettiklerinizi birebir yaşadım diyebilirim. İşlem öncesi verilen o tek parça arkası açık bez parçasını giydiğin anda hiç kalkmamaya kararlı bir şekilde yerime oturdum ve utandım. Hasta bakıcı almam gereken doğru pozisyonu anlattı, yormadan bir çırpıda doğru pozisyonla sedyede uzandım ve hala elim arkadan sarkan o bez parçasında ve tek düşündüğüm hemen arkamda kalan kadronun bana bakıp bakmadığıydı. :D Damar yolu önceden açılmıştı görevli bayan bir şırınga beyaz bir ilacı yüzüme bile bakmadan (artık nasıl etkiledi ise, ifadeye bak. :))enjekte etti. birkaç saniye sonra böyle dalarak falan değil, yavaş yavaş değil, aniden sistemin kapanması şeklinde bir şey oldu heralde sizin ifadenizle ben de KÜT diye gittim, devre kapanmış. Gözlerimi açtığımda annem benimle konuşuyordu. Uyanmam çok uzun sürmemiş ve kalktığımda öföriye bağlamış şekilde sonuçları soruyordum. Doktor parça alınmasını uygun görmüş cevabı geldiğinde de yarı sarhoş halde 'Neden parça alınması gereği duyuldu, önemli bir şey mi var, doktorla görüşmek istiyorum.'dediğimi hatırlıyorum. Daha önce hiç böyle bir girişime ve anestezi deneyimi yaşamadım. Şaşkınlık, utanma, beklemenin yarattığı tedirginlik duygularını birlikte yaşadım. Neyse ki 2 hafta sonraki patoloji raporları ile rahatladım, bağırsaktaki bakteri dengesinin bozulmasına, geçmişteki geçirilmiş bakteriyel bağırsak rahatsızlıkları ve yanlış ve gereksiz antibiyotik kullanımlarına bağlı olarak ince bağırsakta noduler düzeyde tedavi edilebilir değişimler olmuş. Şu an verilen ilaçları düzenli olarak kullanıyorum, rahatım. Bu süreçte bir sürü tahlil tetkik derken bir sürü hastalığı ve iltihabi bağırsak hastalığı yaşayan insanları okuma anlama fırsatım oldu. Size de geçmiş olsun, bloğunuz vasıtasıyla ben de bir şeyler karalayabildim. :)
YanıtlaSilÇok sevindim crohn kolit vs herhangi bir şey çıkmamış olmasına. Uyarı gibi bir şey olmuş bu sizin için. Bize de anlaşılmak için şans olmuş. Ama istemeyiz dark side'a geçmenizi :) Geçmiş olsun tekrar
YanıtlaSil